زوال عقل، عامل اصلی مرگ‌ومیر در استرالیا؛ هشدار درباره افزایش شمار مبتلایان به یک میلیون نفر
بر اساس تازه‌ترین گزارش مؤسسه سلامت و رفاه استرالیا (AIHW)، زوال عقل در سال ۲۰۲۳ به اصلی‌ترین عامل مرگ‌ومیر در این کشور تبدیل شده و حدود 17400 نفر بر اثر ابتلا به این بیماری جان خود را از دست دادند.
به گزارش رادیونشاط، در این گزارش آمده است، با توجه به پیری جمعیت، انتظار می‌رود تا سال ۲۰۶۵ بیش از یک میلیون استرالیایی به این بیماری مبتلا شوند.
این گزارش نشان می‌دهد که زوال عقل اولین عامل مرگ در میان زنان و دومین عامل پس از بیماری‌های قلبی عروقی در مردان است. سال گذشته، حدود ۴۲۵ هزار نفر (معادل ۱۶ نفر در هر هزار نفر) در استرالیا با این بیماری دست و پنجه نرم می‌کردند.
این در حالی است که نرخ ابتلا به زوال عقل با افزایش سن به شدت بالا رفته و از کمتر از یک نفر در هر ۱۰۰۰ نفر در سنین ۳۰ تا ۵۹ سال، به ۲۱۰ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر در سنین ۸۵ تا ۸۹ سالگی می‌رسد. همچنین، حدود دو سوم مبتلایان به زوال عقل در استرالیا زنان هستند.
مدیر اجرایی سازمان زوال عقل استرالیا در این خصوص اظهار داشت: "تحقیقات نشان می‌دهد که یکی از چالش‌های اصلی بیماران مبتلا به زوال عقل، دوری و انزوای اجتماعی از دوستان و خانواده پس از تشخیص بیماری است." وی افزود: "به همین دلیل، برای هفته اقدام علیه زوال عقل که از روز دوشنبه آغاز می‌شود، شعار "هیچ‌کس نمی‌تواند به‌تنهایی با زوال عقل مقابله کند" (nobody can do it alone) انتخاب شده است تا مردم به برقراری ارتباط بیشتر و حمایت از مبتلایان به این بیماری تشویق شوند."
زوال عقل طیف وسیعی از بیماری‌ها را شامل می‌شود که اغلب با از دست دادن حافظه همراه است، اما می‌تواند بر گفتار، شناخت، کنترل احساسات، رفتار و تحرک افراد نیز تأثیر بگذارد. بیماری آلزایمر، که شایع‌ترین نوع زوال عقل است، ناشی از مرگ سلول‌های عصبی مغز است. برخی افراد نیز ممکن است به انواع ترکیبی این بیماری (زوال عقل مختلط) مبتلا شوند. این عارضه حتی در افراد زیر ۶۵ سال (زوال عقل زودرس) و در مواردی نادر در کودکان نیز مشاهده می‌شود. تشخیص دقیق این بیماری معمولاً مستلزم ارزیابی‌های جامع شناختی و پزشکی است و متأسفانه تاکنون هیچ داروی قطعی برای درمان آن کشف نشده است.
هرچند نقش برخی عوامل خطر مانند ژنتیک و سابقه خانوادگی در ابتلا به زوال عقل اجتناب‌ناپذیر است، اما فاکتورهایی نظیر وزن، کیفیت خواب، و مصرف بیش از حد سیگار و الکل قابل کنترل هستند و می‌توان با مدیریت آن‌ها، خطر ابتلا را کاهش داد. با پیشرفت بیماری، توانایی‌های عملکردی فرد به تدریج کاهش یافته و بیماران نیاز دارند که تحت مراقبت باشند.