از شهر ملبورن چه می دانید؟ "ملبورن در گذرگاه تاريخ"
شهر ملبورن در سر زمين باستاني كولين نيشن kulin Nation كه نام اروپايي آن ملبورن مي باشد ، بنا شده است.
رادیو نشاط استرالیا - مهرداد سیفی
ملبورن امروزي شهري است با فرهنگ هاي گوناگون ومكان مناسبي براي برپايي گردهمايي ها مي باشد.براي قبايل wurundjeri,Boonerwrung, Taungurong, and Wathaurung كه ساكنان اصلي KulinNation isjkn, بودند، ملبورن يك مركز برگزاري همايش ها و رويدادهاي گوناگون اجتماعي،آموزشي،ورزشي و فرهنگي بوده است.
ملبورن در گذرگاه تاريخ
ملبورن مركز ايالت ويكتوريا است و بیش از پنج ميليون نفر جمعيت دارد.بيشتر ساكنان ملبورن در حومه شهر يعني در شرق و جنوب رودخانه يارا(Yara ) و اطراف بندرفيليپ بي (Phlip Bay) كه تا شرق كوه داننانگ (Danenong) گسترش يافته ، زندگي مي كنند.
بدنبال مطرح شدن طرح نافرجام ايجاد شهرك فيليپ پورت بي (Phlip port Bay) نزديك سمرنتو(Sorento) ؛ سرانجام در سال 1935 فعاليت براي بناي شهر ملبورن آغاز شد.
در سال 1850 ناحيه فيليپ بي (Phlip Bay) از نيو سوث ويلز(New South Wales) جدا شد. دوران شكوفايي ملبورن از دهه 1950 بدنبال هجوم جويندگان طلا به منطقه شمالي شروع شد.
ملبورن بعنوان يك مركز ورزشي در جهان شناخته شده و به لحاظ داشتن رستورانها مجلل و مركز مهم مالي، موقعيتي به مراتب بهتر از همسايه شمالي خود يعني سيدني دارد.
ملبورن در گذرگاه تاريخ
هدف اصلي انگليس از اشغال ويكتوريا جلوگيري از نفوذ فرانسه در منطقه بود. تا پايان قرن هجدم ماجراجويان و كاشفان فرانسوي و انگليسي بيشتر نواحي نوار ساحلي ويكتوريا را كشف كرده بودند.
همين هراس از باز شدن پاي فرانسويان باعث شد تا در سال1803 سرهنگ ديويد كولينز به همراه گروهي از محكومان و افراد عادي در ساحل پورت فليپ لنگر انداخته و يك اقامتگاه موقت در ان منطقه بنا كند.
درماه مي سال 1804 كولينز موفق شد مجوز جابجايي ساكنان را به ون دايمنزلند(Van diemen's Land) دريافت نمايد.
در طول دهه 1810 تا1820 شكارچيان نهنگ و خوك آبي كه در ساحل ون دايمنزلند (Van diemen's Land) - تاسماني – تردد داشتند ، ازپورت فليپ نيز ديدن مي كردند.
عامل اصلي ماندگاري و سكونت در اين منطقه كاشفاني بودند كه پس از كشف قسمت جنوب سيدني از رودخانه موروم بريج(Murrumbridge) گذشته و به طرف ساحل جنوبي پيش رفتند.در سال 1824 ميوم و هوول (Hume and Hovel )به پورت فليپ رسيدند.آنها به اشتباه تصور كردند كه انجا وسترن پورت (Western Port) است ، بنابراين تصميم گرفتند تا محلي براي نگهداري محكومان بسازند .عمليات ساخت و تكميل اين ساختمان 13 ماه طول كشيد.
در همين روزها بود كه جان بتمن كه يك كارآفرين بود؛ بدنبال گزارش هاي خبرنگاران در مورد علفزارهاي وسيع و زمين هاي حاصلخيز نواحي وسترن پورت منتشر، مصصم شد تا منطقه مسكوني جديدي در آنجا ايجاد كند.اما فرماندار از ترس مشگلات و پيامدهاي ناشي از اين امر با آن مخالفت كرد.
اما اين حكم چندان جدي گرفته نشد؛ زيرا هشت سال بعد در نوامبر 1834 ادوارد هنري (Edward Henry) بدون توجه به دستور فرماندار نيو سوث ويلز در بندر پورت لند (Portland Bay) مستقر شد.همين كار باعث شد تا در سال 1835 بتمن (Batman) تصميم بگيرد فكر خود را عملي كند. به همين منظور در وئن سال 1835 از تنگه بس(Bass Strait) عبور و توانست با نيرنگ زمين هاي ساحل غربي پورت فليپ را ازچنگ بوميان در آورد.
بتمن پس از استقرار در سواحل پورت لند محل مناسبي را براي ايجاد روستا انتخاب كرد. در طول كمتر از يك سال شهرك ملبورن در اطراف رودخانه يارا(Yarra) گسترش يافت.
در سال 1837 دولت محلي نيو سوث ويلز پس از بررسي وضعيت شهرك ملبورن، كاپيتان ويليام لونزديل(William Lonsdale) را بر برقراري نظم و قانون به اين منطقه فرستاد.اما تلاشهاي او نيز براي توقف مهاجرت ناكام ماند. تا اينكه سرانجام مسئولان محلي مجبور شدند ويكتوريا را بعنوان يك مستعمره نيمه مستقل به رسميت بشناسند. در سپتامبر سال 1839 با ورود چارلز لا تروب(Charls La Trobe) بعنوان مباشر و نماينده انگليس به منطقه پورت فليپ اين رويداد شكل رسمي به خود گرفت. در سايه فعاليت هاي او ادارت پليس، گمرك و از همه مهمتر اداره اراضي مستقل در آنجا تاسيس شدند.
در زمان اعلام رسمي استقلال ويكتوريا (1 جولاي 1831) بيش از 80000 نفر در جنوب موري –موروم بريج(Murry-Murrumbridge) ساكن بوده و همچنين بيش از شش ميليون گوسفند نيز در علفزارهاي غني منطقه در حال چرا بودند.در اصل قرار بود كه ويكتوريا يك ناحيه روستايي و كشاورزي باقي بماند (البته تا سال 1851 هم همين گونه بود ،زيرا تنها حدود 20000 نفر از 80000 نفر جمعيت اين ايالت در ملبورن زندگي مي كردند) اما به بدنبال كشف طلا در منطقه همه چيز تغيير كرد.
هجوم جويندگان طلا
در نوامبر سال 1851 كشف طلادر مناطق كلونس(Clones)،آندرسنز كريك(Anderson's creek)، بانين يانگ(Buninyong) ، مونت الكساندر(Mount Alexander)، بالارات(Ballarat) وبنديگو(Bendigo)يا همان سندبرست (Sandburst) باعث شد كه خيابانهاي ملبورن هر روز خلوت و خلوتر شوند.در اوايل سال 1852 افراد زيادي از سرتاسر دنيا به اميد يافتن طلا با كشتي راهي استراليا شدند.در سال 1854 جمعيت اين مستعمره از 80000 نفر به 300000 نفر افزايش يافت.همچنين ارزش كالاهاي وارداتي به بيش از 18 ميليون برسد. هر آنچه كه براي يافتن طلا مورد نياز بود ، از غذا گرفته تا خانه و تجهيزات از خارج وارد مي شد. در سال 1856 حدود 86 ميليون گرم طلاا استخراج شد.اين رويداد زمينه را براي پيشرفت سريع و بي سابقه ملبورن و تبديل آن به مركز بزرگ مالي استراليا و ويكتوريا را به منطقه اي غني و ثروتمند فراهم كرد.
بين ترتيب طي ده 1850 طلا به ارزش بيش از يكصد ميليون از زمين استخراج گرديد.
در سال 1855 شوراي قانونگذاري و مجمع قانونگذاري براي اداره ايالت تاسيس شدند. اما تنها صاحبان املاك و مستغلات حق راي داشتند. بنا براين نخستين مجلس از ميان وكلا، تجار موفق، گله داران مرفه، و بازرگانان انتخاب شدند. در واقع اين افراد مي توانستند نمايندگان 80000 نفري باشند كه در سال 1851 آنجا ساكن بودند ؛ نه جمعيت 300000 نفري ايالت در سال 1855.
ملبورن با وجود تجربه ركود اقتصادي طي دهه هاي 1890 و1930 بازشهري ثروتمند و موفق بشمار مي رفت.پايداري و شكوه ملبورن حتي پس از جنگ جهاني دوم كه عده كثيري از غير انگليسي زبانان (بوي‍‍‍ژه ايتاليايي و يوناني) در غالب طرح جذب مهاجران خارجي دولت استراليا روانه اين شهر شدند،نيز به قوت خود باقي ماند.ملبورن به دومين (يا سومين) شهربزرگ يونان و نخستين شهر ايتاليايي خارج از ايتاليامعروف است- اگر چه اين امار و اطلاعات چندان سنديت ندارند. در حقيقت خيابان ليگون (Lygon Street) كه در آن انواع غذا هاي كشورهاي مختلف عرضه مي شود، گوياي تنوع فرهنگي اين شهر مي باشد.
ملبورن در گذرگاه تاريخ ( بخش دوم)
دليل شگل گيري ملبورن و ايالت ويكتوريا به عدم تمايل دولت محلي ايالت نيو سوث ويلز(NSW) به اجراي طرخهاي توسعه و پيشرفت منطقه و اعتراض ساكنان ناراضي آن برمي گردد. در آن زمان بخش جنوب شرقي استراليا ، مابين رودخانه موري(MurryRiver) در شمال وتنگه بي(Bass Strait) در جنوب متعلق به نيو سوث ويلز(NSW) بود. بعدها دو سوم از قسمت شرقي خاك استراليا نيزتحت حاكميت ايالت نيو سوث ويلز(NSW) به مركزيت سيدني در آمد.در سال 1788 اولين گروه از مهاجران اروپايي وارد سيدني شدند. اين افراد كه از نظر پيدا كردن غذا در مضيقه بودند، فرصت كافي براي كشف سرزمين هاي جديد در اختيار داشتند.امروه شما مي تواند با هواپيما يا اتومبيل در مدت زمان به ترتيب 1 و 12 ساعت فاصله بين سيدني و ملبورن را طي نماييد. در حاليكه در آن زمان اينطور بنظر مي رسيد كه اين دو شهر در دو سياره جدا از هم قرار دارند.
در سال 1802 بندر فليپ بيي ( Port Phlip Bay) واقع در بخش مركزي نوار ساحلي جنوب ويكتورياي فعلي، از سمت دريا كشف شد. اين قسمت گلابي شكل بهطول 50 كيلو متر در واقع مصب رودخانه يارا(Yarra River) بود. بااينكه اين بندر 265 كيلومتر خط ساحلي دارد ، اما تنها 4 كيلومتر آن با اقيانوس در تماس است. بنابراين به سختي از سمت دريا قابل رويت است.
يك سال بعد دولت محلي سيدني سرهنگ ديويد كولينز، فرماندار تاسماني ، را مامور كرد تا منطقه مسكوني جديدي در پورت فليپ ايجاد كند. به همين دليل وي به همراه تعدادي ملوان و خانوادهايشان ، گروهي از مهاجران و 300 محكوم راهي اين منطقه شد.اما اين طرح با شكست مواجه شد. زيرا ساكنان منطقه از طريق تنگه بس به ساحل جنوبي ايالت تاسماني كه بعدها ون ديمنز لند(Van Dien's Land) ناميده شد ، منتقل شدند.البته اين منطقه به احترام كاشف آلماني آن آبل تاسمان(Abel Tasman) در سال 1640 تاسماني ناميده شد- سرهنگ كولينز پايگذار شهر هوبرت تون(Hobert Town) مركز ايالت تاسماني مي باشد.
در سال 1826 براي دومين تلاش به منظور ساخت يك منطقه مسكوني در ويكتوريا نزديك كورين الا(Corinella) در ساحل بخش كوچكي از وسترن پورت بي اغاز شد.اين مكان در 110 كيلومتري مسير جنوب به غرب ملبورن (جاده فليپ آيلند كنوني) قرارداشت. اما اين طرح نيز با شكست مواجه شد.
هر چند تلاش براي تشويق مردم براي رفتن به اين منطقه ناكام ماند، اما تعداي از ساكنان جسور تاسماني با هدف پيدا كردن چراگاه ه و علفزار راهي آنجا شدند. آنها شروع به تصرف زمين و پرورش گله نمودند.اين گله داران كار خود را بدون اطلاع مفامات دولتي و اخذ مجوز اغاز كرده و در مقابل هرگونه اقدام براي بيرون كردنشان مقاومت مي كردند.
در ماه مي سال 1835 جان بتمن(John Batman) پس از ورود به پورت فليپ بي ، در مقابل دادن بعضي كالاهاي كم ارزش مانند پاچه و زيورآلات بدلي به بوميان موفق شد 243000 هكتار از زمين هاي بوميان ( از جمله ملبورن كنوني) را تصاحب كند. يكسال قبل نيز خانواده هنتي(Henty) پس از عبور از تنگه بس مزرعه بزرگي در نزديكي پورت لند(Portland) در حدود 360 كيلومتري ملبورن احداث كردند. از اوايل دهه 1800 عميق ترين قسمت بندر مابين ملبورن و آدلايد(Adelaid) (پايتخت جنوب استراليا) بعنوان مركز صيد نهنگ مورداستفاده مي گرفت.
در سال 1836 بدنبال افزايش تقاضا و فشار براي تصرف چراگاه هاي بيشتر ،ژنرال توماس ميشل(Thomas Mitchel) براي رسيدگي وحل مشگلات از سيدني به پورت فليپ بي اعزام شود. وي پس از يررسي اوضاع گزاش داد كه حدو 200 گله دار در منطقه زندگي كرده و از زمين هاي متعلق به دولت محلي براي چراي دامهاي خود استفاده مي كنند. فرماندار بروك(Brouke) پس از ملاحظه گزارش دستور داد تا نواحي پيرامون پورت فليپ(Port Philip) در اختيار ساكنان قرار گيرد.
جان بتمن قسمتي از زمينهاي خود را كه از بوميان گرفته بود ، براي ساخت شهرك اهدا كرد.بروك در سال 1837 از آن شهرك بازديد كرد ، وبا اينكه از نحوه تصرف زمين توسط بتمن چندان راضي نبود اما پذيرفت كه ناحيه اطراف رودخانه يارا(Yarra River) بهترين مكان براي شهرك سازي مي باشد.او اين منطقه مسكوني را ملبورن نام گذاري كرد. همچنين در پي دستور نخست وزير وقت انگليس مبني بر تهيه نقشه از محل ؛ دراول ژوئن سال 1837 فروش رسمي زمينها اغاز شد. بدين ترتيب ساكنان محلي موفق شدند براي املاك خود سند دريافت كنند.در حال حاضر رودخانه يارا در مرز جنوبي ملبورن قرار داشته و از ميان چندين شهرك اطراف آن نيز عبور مي كند.
ژنرال بروك ملبورن را مركز اداري و بندر رسمي و قانوني براي تجارت و ورود مهاجران اعلام كرد. در نتيجه راه براي روانه شدن تجار و بانكداران به اين شهر باز شد. تا سال1838 چهار بانك و چندين ساختمان بزرگ تجاري در ملبورن تاسيس و شروع به فعاليت نمودند. اين توسعه باعث شد تا زمزمه هاي جدايي از سيدني و استقلال فراگير شود.مردم ادعا داشتند كه درآمد حاصل از فروش زمينها بجاي ارسال به سيدني بايد صرف رونق منطقه شود.داشتن شش كرسي در مجلس ايالتي نيز آنها را قانع نمي كرد.
در سال 1838 فرماندار گيپس(Gipps) جانشين بروك به مقامات در لندن گزارش داد كه به دليل بعد مسافت، نظارت و كنترل امور در ناحيه پورت فليپ با دشواريهاي زيادي همراه است. با اينحال فرمان استقلال ويكتوريا در سال 1851 صادرويك سال بعد از آن اجرايي شد. همچنين تا اين زمان بهترين چراگاههاي مابين ملبورن و رودخانه موري كه بخش عظيمي از محدوده مرزي ويكتوريا را تشكيل مي داد، به شهركهاي مسكوني تبديل شده بودند.
سال 1851 به سال هجوم جويندگان طلا به ويكتوريا وNSW معروف است. هر چند از سال 1823 شش يا هفت مورد كشف طلا در منطقه NSW گزارش شده بود، اما بگفته تاريخ نويسان بنا دلايل سياسي از انتشار چنين خبرهايي جلوگيري شد. كشف طلا در بنديگو(Bendigo) و بالارات(Ballarat) واقع در غرب و شمال ملبورن يك سوم از مردم شهررا براي يافتن طلا روانه اين مناطقه كرد. همچنين دهها هزار مهاجر كه بيشتر آنها امريكايي و چيني بودند به اميد كشف طلا وارد ملبورن شدند. گفته مي شود كه جمعيت ملبورن يكسال بعد از نخستين مرحله هجوم جويندگان طلا به 95000 نفر افزايش يافت.در همين زمان حدود 60000نفر نيز در معادن غني منطقه مشغول بكار بودند. در دهه 1850حدود 90درصد طلاي استراليا از معادن ويكتوريا بدست آمد.
همراه با افزايش جمعيت و ثروت، ملبورن به شهري بزرگ تبديل شد. تا سال 1861 يعني درست 25 سال پس از ايحاد اين شهرك توسط جان بتمن، جمعيت آن به 125000 نفر رسيد. ارمغان طلا به اين شهر توسعه منازل مسكوني، مدارس، كليساه وخانه هاي مجلل براي بازرگانان و پيشه وران و بزرگان شهر وهمچنين افزايش اماكن عمومي بود.
برپايي نمايشگاه بين المللي در سال 1880 ملبورن را بعنوان شهري بزرگ به جهانيان معرفي كرد.ساختمانهاي اين نمايشگاه بقدري چشمگير بودند كه باعث شدند تا عنوان" ملبورن حيرت انگيز" به اين شهر اطلاق شود. رفته رفته ملبورن به شهري پيشرفته، ثروتمند و مركز بزرگ تجارت پشم، گندم و ساير محصولات كشاورزي تبديل شد. هرچند اهالي ملبورن عليرغم ميل باطني پذيرفتند كه سيدني گوي رونق اقصادي و توسعه را از شهرشان ربوده ،اما تا دهه 1970 ملبورن پايتخت مالي استراليا و مركز تجاري بسياري از شركت هاي بزرگ كشور بود.
در حال حاضربیش از پنج میلیون نفر در اين شهر زندگي مي كنند. ملبورن وطن دوم ايتالياييها و يونانيها بشمار مي رود ؛بطوري كه به آن سومين شهر بزرگ يونان در جهان و بزرگترين شهر ايتاليايي خارج از مرزهاي اين كشور گفته مي شود. در ملبورن نيز همانند سيدني جمعيت زيادي چيني زندگي مي كنند كه تاريخچه سكونت آنها به دهه1850 برمي گردد.همچنين جمعيت زيادي از يهوديان استراليا نيز ساكن ملبورن هستند.هرچند از نظر تنوع قوميتي بين ملبورن و سيدني تفاوتهاي زيادي وجود دارد ، اما بنا بگفته مسئولان بيش از 110تا 140 قوميت با پيشينه هاي متفاوت در اين شهر در كنار هم زندگي مي كنند.
برگرفته از
https://www.onlymelbourne.com.au/history-of-melbourne-581#.W7Vb7mgzY2y