اجتماعی

روایتی از ضرب و شتم طالبان در هنگام فرار از افغانستان

media.news.imagealternatetextformat.details


میدان‌هوایی کابل، افغانستان؛ زن و شوهر هزاره‌تبار از ضرب و شتم وحشتناکی طالبان هنگام فرارشان از افغانستان سخن می‌گویند!

 

نویسنده: روچیرا شرما

مترجم: اسدالله جعفری‌پژمان

به گزارش رادیو نشاط، عبدالبصیر موحدی 33 ساله و همسرش شهناز حسینی 29 ساله است که خانم شهناز چهارماهه باردار نیز می‌باشد، آن‌ها با انبوهی جمعیت متراکم در بیرون از میدان‌هوایی کابل منتظر ورود و پرواز بودند که توسط گروه طالبان مورد ضرب و شتم بی‌رحمانه قرار گرفته و تهدید به مرگ شدند.

بر اساس گزارش روزنامه صبح ملی بریتانیا ،یک زوج هزاره‌تبار که بی‌صبرانه در انتظار تولد کودک شان هستند آن‌ها هنگام فرار از افغانستان به طرف قطر برای روند شروع یک زندگی جدید، از چگونگی حمله و تهدید طالبان علیه خود در میدان‌هوایی کابل سخن گفتند. عبدالبصیر موحدی 33 ساله و همسرش شهناز حسینی 29 ساله که شهناز چهارماهه باردار نیز می‌باشد، آن‌ها به روز پنجشنبه در خارج از میدان‌هوایی کابل همراه  با انبوهی از جمعیت منتظر ورود به داخل میدان‌هوایی بودند. خانم شهناز حسینی یک زمانی متوجه شد که عبدالبصیر موحدی شوهرش مورد ضرب و شتم تکان‌دهنده و سختی طالبان مسلح قرار گرفته است.

آقای موحدی که قبلاً روزنامه‌نگار و مدیر رسانه نیز بود، به دلیل هزاره‌بودن مورد ضرب و شتم سخت توسط طالبان قرار گرفته است. هزاره یک اقلیت قومی در افغانستان است که همواره نسل اندر نسل تحت تعقیب ‌تاریخی و ظلم و ستم در افغانستان قرار داشته است - طالبان به این زن و شوهر گفتند از این که شما هزاره هستید از موانعی طالبان هرگز اجازه ورود به داخل میدان‌هوایی را نخواهی داشت.اما این زوج به لطف کمک یک افسر ارتش آمریکایی از دروازه‌ای  پر ازدحام به داخل میدان عبور کردند و اکنون پس از یک سفر «بسیار دردناک و وحشتناک» در قطر در امنیت به سر می‌برند.

آقای موحدی هفته گذشته پیش از آنکه طالبان کنترل تمام افغانستان را در دست بگیرد، با ادارۀ موسسه «مشارکت و توانمندسازی زنان افغان» کار می‌کرد که این سازمان برای ارتقا و توانمندسازی زنان افغان در افغانستان فعالیت می‌کرد. همسرش خانم حسینی نیز در دفتر دادستانی کل یا لوی ثارنوالی افغانستان کار می‌کرد. با سؤ سوابقی طالبان در زمینه حقوق زنان، این زوج احساس کردند در صورتی که به دلیل هزاره‌بودن و به خاطر فعالین ارتقای حقوق زنان مورد آزار و اذیت قرار گیرند، راهی جز رفتن و خارج شدن از افغانستان ندارند. پدر آقای موحدی نیز قبل از سال 2000 میلادی توسط طالبان کشته شد. قوم هزاره سومین قوم بزرگ در افغانستان است که آن‌ها عمدتاً از مذهب اسلام-شیعه پیروی می‌کنند در افغانستان و پاکستان که عمدتاً اسلام سنی مذهب هستند هزاره‌ها همواره در این دو کشور با تبعیض و آزار و اذیت مواجه بودند و هستند.

گزارش عفو بین‌الملل در هفته گذشته نشان می‌دهد که مردان قوم هزاره توسط جنگ‌جویان طالبان قتل‌عام و نسل‌کشی شدند. اخیراً در روستای «موندرخت» در ولسوالی مالستان ولایت غزنی که  شش تن از مردان هزاره بر اثر شلیک گلوله توسط طالبان جان باختند و سه نفر دیگر را زیر شکنجه شدید کشتند. این زوج در ابتدا روز چهارشنبه ساعت 8 شب به میدان‌هوایی کابل رفتند اما جمعیت حدود هشت هزار نفری ورود این زن و شوهر را با مشکلات مواجه کرده و به تعویق انداخت و آن‌ها سپس تصمیم گرفتند که بعد از نیمه شب دوباره تلاش کنند، زیرا آن‌ها فکر می‌کردند که در نیمۀ شب ممکن است تجمعات و ازدحام مردمی کاهش می‌یابد اما این گونه نبود و نشد. آقای موحدی در زمان دومین تلاش  با همسرش تخمین زده گفت که بار دوم حداقل 10 هزار نفر دیگر در انتظار و در تلاش ورود به داخل میدان‌هوایی در ساعت 2 شب بودند. با این‌حال آن‌ها این بار تصمیم گرفتند که در آنجا بمانند.

 

Mr Mohedi’s bruises now, less than a week on (Photo: Abdul Basir Mohedi)
Mr Mohedi’s bruises now, less than a week on (Photo: Abdul Basir Mohedi)

 آقای موحدی در گفتگوی ویدیویی که در واتساپ صحبت می‌کرد گفت آنچه که در میدان‌هوایی کابل اتفاق افتاد «فکرکردن در مورد آن اتفاق برایم بسیار دردناک» است. عدالبصیر به روزنامه صبح ملی بریتانیا گفت: «مردم ما را به علت ازدحام به هر طرف هل می‌دادند و همسرم باردار است، بنابراین من به سختی از او مراقبت می‌کردم». او گفت: «گاهی اوقات جمعیت و ازدحام مردم آنقدر زیاد می‌شد که نمی‌توانستیم نفس بکشیم. همسرم به دلیل ازدحام  و جمعیت مردمی، در میان جمعیت متراکم تقریباً نزدیک بود که از کمبود اکسیژن جان بدهد و بمیرد». موحدی افزود: «نیروهای امنیتی تحت کنترل طالبان هستند و آن‌ها هوایی شلیک می‌کردند. گاهی اوقات آن‌ها از گاز اشک‌آور علیه مردم استفاده می‌کردند، اما مردم از تلاش وارد شدن به میدان‌هوایی کابل دست نمی‌کشیدند».

با این اوضاع آن‌ها به مدت 5 ساعت از هر طرف از سوی جمعیت زیر پا شدند، لِه شدند، تحت فشار قرار گرفتند و ضربه خوردند، وقتی که این زوج به گوشه‌ای از دروازۀ میدان‌هوایی رسیدند کمی اوضاع برایشان تغییر کرد.آقای موحدی به دلیل هزاره‌بودن توسط یک نگهبان طالبان متوقف شد و سخت مورد ضرب و شتم بی‌رحمانه و وحشتناک قرار گرفت. عبدالنصیر گفت: «نگهبان طالبان در ورودی میدان‌هوایی کابل مرا دید». او گفت: «هی! من می‌شناسم که شما هزاره هستید. من به شما اجازه نخواهم داد که بروید، من به شما اجازه ورود به میدان‌هوایی را هرگز نمی‌دهم که بروید».

آقای موحدی گفت دیدم که نگهبان طالبان همسرش را با گذاشتن اسلحه به سرش تهدید به مرگ می‌کنند، پس از اینکه عبدالبصیر دوید خودش را به خاطر محافظت از همسرش در راه تفنگ قرار دهد، بنابراین  وی مجدداً توسط جنگ‌جویان طالبان مورد ضرب و شتم قرار گرفت. موحدی گفت سپس نگهبان طالبان تفنگ خود را به ناحیه دست خانم شهناز حسینی که دچار جراحت شده بود گرفت و یک طالب دیگر  زانو خود را روی شکم او گذاشت. او گفت بعداً طالبان مرا در بین نگهبانان خود انداختند به اندازه‌ای لت و کوب کردند تا اینکه تمام بدن، صورت و گردنم دچار زخم، بریدگی و کبودی شد.

هنوز آثار کبودی از اثر ضرب و شتم طالبان در بدن او باقی مانده است. بنابراین شهناز همسر عبدالبصیر با عجله به طرف نظامیان و مقامت آمریکایی رفت و با یک مقام رسمی آمریکایی مستقر در میدان‌هوایی کابل صحبت کرد که این مقام اسناد و مدارک آن‌ها را بررسی کرد و سپس به آن‌ها اجازه ورود و پرواز را داد. آن‌ها در همان روز از ساعت شش صبح تا ساعت شش شب  قبل از پرواز به قطر در داخل میدان‌هوایی کابل منتظر ماندند. اکنون این زن و شوهر در قطر منتظر هستند تا بفهمند که بعد از این به کجاهای نا کجا‌ها می‌روند. آن‌ها به روزنامه‌ی صبح ملی بریتانیا گفتند: «ما اکنون احساس امنیت می‌کنیم اما نگران خانواده خود در وطن هستیم، جان و جسم ما در اینجا است، اما روح و روان ما در افغانستان است زیرا خانوادۀ ما در آنجا است».

چه سخت است و همه چیز چه سخت خواهد بود؛ آن‌ها پول، اموال و دارایی، اقوام، خانواده، وسایل و همه چیزهای را که داشتند همه و همه را به وطن گذاشتند و فقط با یک دست لباس در تن و نفری یک دست لباس دیگر توانستند با خود بیاورند سفری که چه غم‌انگیز است. آقای موحدی در مورد چگونگی تغییر ناگهانی و یک‌شبه کشورش گفت: «وضعیت در افغانستان هرگز قابل توضیح و تشریح نیست، این وضعیت را دنیا و مردم دنیا باید عملاً به چشم سر خود ببینند».

با این‌ حالت عبدالبصیر افزود: «اکنون در افغانستان نه پولیس، نه ارتش و نه هیچ نیروی امنیتی وجود ندارد. با این حال هیچ ارگان و نیروی امنیتی برای کنترل نظم و قانون وجود ندارد. شهر تحت کنترل وحشت و مملو از دهشت است. تمام اموال و همه چیز توسط دزدان و سارقان از بین خواهد رفت». موحدی در ادامه گفت که شبکه‌های تلویزیونی در افغانستان دیگر فیلم، موسیقی یا سریال پخش نمی‌توانند و یا کلاً اطلاع رسانی و نشرات خود را تعطیل کرده اند و یا هم اجباراً و اکراهاً برنامه‌های مذهبی را نشر می‌کنند و پیش می‌برند. موحدی توضیحاتِ بیشتری علاوه کرده گفت: «اکنون مردم حتی نمی‌توانند مدارک و شواهدی از خشونت و جنایت طالبان و یا آنچه که در افغانستان در حال وقوع است را از ترس طالبان در شبکه‌های اجتماعی و فیسبوک پُست و منتشر کنند». عبدالبصیر تازه متوجه شده است که جدول‌زمانی هوشمند و گرافیکی فیسبوک او در هنگامی که سرشار از فعالیت‌های کاربران در افغانستان بود اکنون تقریباً همه آن‌ها ساکت است.

 بنابراین شهناز همسر عبدالبصیر به خاطر همه زنان و دختران افغانستان ناراحت و غمگین است. خانم شهناز حسینی به روزنامه‌ی صبح ملی بریتانیا گفت: «وقتی که نیروهای بین‌المللی در سال 2000 میلادی به افغانستان آمدند، به ما امیدی دوبارۀ از زندگی بخشیدند، ما در حال بهترشدن بودیم، ما در حال رشد بودیم، ما در حال رفاه و توسعه بودیم - ما به مدارس و مکاتب می‌رفتیم، ما برای احقاق حقوق زنان در افغانستان تلاش می‌کردیم». خانم شهناز حسینی در آن زمان از مقطع ماستری فارغ‌التحصیل شد و کارش را در دادستانی کل کشور «لوی ثارنوالی» آغاز کرد. شهناز از روی یأس و نا امیدی به روزنامه صبح ملی گفت: «همه چه از بین رفت و تخریب شد، امیدها از بین رفت، زندگی و زندگانی از بین رفت و نابود شد، بنابراین آیندۀ همه ما و مردم افغانستان تاریک شد». خانم حسینی اکنون خوشحال است که توانستند جان سالم بدر بردند، اما او متأسف است از اینکه نمی‌تواند به بازماندگان و کسانی که از ترس نتوانستند از کشور برون شوند کمک کند.

 

------- 

هشدارها درخصوص بیماری کووید-19 را جدی بگیرید

استفاده از ماسک به اندازهٔ فاصله‌گیری اجتماعی یا حتی خیلی بیشتر از آن مؤثر است.

 شما باید حداقل ۱/۵ تا 2 متر از دیگر افراد فاصله  داشته باشید. در فضاهای سرپوشیده، نباید بیش از یک نفر در هر چهار متر مربع از سطح زمین قرار داشته باشید.

اگردر استرالیا هستید واحساس میکنید به کروناویروس مبتلا شده اید با پزشک خانوادگی خود تماس گرفته و یا با شماره تلفن ملی خط ویژه اطلاعات سلامتی کروناویروس به شماره   1800020080 ارتباط برقرار کنید.

اگر در تنفس با مشکل روبرو می شوید و یا در شرایط اورژانس قرار گرفته اید می توانید با شماره 000 ارتباط برقرار کنید.

دانلود اپ کووید سیف (COVIDSafe)

https://www.covidsafe.gov.au/

 

دریافت جدیدترین اخبار و اطلاعات در مورد تصمیمات کروناویروس در استرالیا توسط رادیو نشاط

 

خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام رادیو نشاط دنبال کنید 

رادیو نشاط استرالیا را در اینستاگرام دنبال کنید 

توجه:برای مشاهده سریع جدیدترین خبرها،برنامه ها و دایرکتوری مشاغل استرالیا ،بهتراست اپلیکیشن radio neshat را نصب کنید

 

 

نظر خود را ارسال نمایید