طوفان در لیکساید ۲۰۲۵ و نگاهی انتقادی به وضعیت دارت ایران؛ از قهرمانان واقعی جهان تا جعلعنوانهای خارجی
جهان شاهد قهرمانیهای واقعی بود؛ اما در ایران، صداهای بلندتر متعلق به کسانی است که بدون یک سند بینالمللی، خود را قهرمان جهان مینامند و حقیقت دارت کشور را زیر سایه دروغ پنهان کردهاند.
نویسنده مسعود ظهوری - رادیو نشاط
رقابتهای جهانی دارت «دبلیواف» در سالن مشهور لیکساید با چهار فینال دیدنی و چندین رکورد تاریخی به پایان رسید. از بازگشت خیرهکننده جیمی فانشی
(Jimmy van Schie) تا قهرمانی تاریخی نخستین دارتباز ترک، روز پایانی این رقابتها یکی از بهیادماندنیترین روزهای تاریخ دارت جهان بود.
بازگشت بزرگ فانشی و قهرمانی در بخش مردان
جیمی فانشی، بخت اصلی قهرمانی، در حالی که سه ست عقب بود، با تمرکز مثالزدنی مسابقه را برگرداند و شش بر سه پدیده ۱۵ ساله رقابتها، میتچل لوری (Mitchell Lawrie)، را شکست داد.
لوری که عنوان کمسنترین بازیکن تاریخ این مسابقات در رده بزرگسالان را به دست آورده، شروعی طوفانی داشت، اما فانشی با ۱۲ بار ۱۸۰ و میانگین ۹۳ امتیاز جام قهرمانی را از آن خود کرد.
دتا هدمَن؛ قهرمانی که پس از سه ناکامی رسید
دتا هدمَن (Deta Hedman)، ستاره باسابقه دارت، پس از سه شکست در فینالهای گذشته، اینبار با پیروزی چهار بر یک مقابل استعداد جوان هلندی، لرِنا ریتبِرگِن (Lerena Rietbergen)، عنوان مسنترین قهرمان تاریخ این رقابتها را کسب کرد.
او با بازیخوانی دقیق و پایانهای بینقص، بالاخره تاج قهرمانی را بر سر گذاشت.
زهرا جمی؛ نخستین قهرمان ترک در تاریخ دارت جهان
در بخش دختران، زهرا جمی (Zehra Gemi) با نمایشی مقتدرانه و پیروزی سه بر صفر مقابل ربکا آلن (Rebecca Allen)، نخستین عنوان جهانی تاریخ دارت ترکیه را رقم زد.
او با میانگین ۷۷ امتیاز – بهترین میانگین تاریخ این بخش – و شکست قهرمان سال گذشته، پیج پولینگ (Paige Pauling)، مسیر جدیدی را برای دارت ترکیه گشود.
درخشش دوباره میتچل لوری در جوانان
میتچل لوری که در فینال بزرگسالان نیز خوش درخشیده بود، در بخش جوانان با قدرت ظاهر شد و نخستین قهرمان اسکاتلندی تاریخ این رقابتها لقب گرفت.
او با آغاز قاطع و میانگین نزدیک به ۹۰ امتیاز، حریف آلمانی خود پرایس (Preis) را از پیش رو برداشت و با پیروزی سه بر یک، قهرمانیاش را تثبیت کرد.
اما در ایران؛ از دوران طلایی تا چالشهای جدی امروز
در حالی که جهان شاهد رشد شگفتانگیز استعدادهای نوجوان و سیستمهای توسعهیافته دارت است، مرور وضعیت دارت ایران واقعیت متفاوتی را نشان میدهد.
دوران طلایی دارت ایران چگونه شکل گرفت؟
در سالهای اولیه، دارت ایران با مدیریت حرفهای انجمنهای دارت استانی و کادر مرکزی انجمن دارت کشور وارد مسیری علمی و برنامهمحور شد.
همین ساختار منسجم باعث شد ایران در مدتزمانی کوتاه به میادین جهانی راه پیدا کند و مدالهای ارزشمند کسب شود.
این دوره یکی از موفقترین و شفافترین دورانهای دارت کشور بود.
قهرمانیهای واقعی دارت ایران—افتخارهایی که هیچکس نمیتواند تحریف کند
تنها مدالهای رسمی و ثبتشده ایران در تاریخ دارت جهان عبارتاند از:
2006 – مالزی
-
سحر ظهوری (Sahar Zohouri ) – نقره بانوان بزرگسال آسیا و اقیانوسیه
2015 – ترکیه
-
دنیز هشتبران ( Deniz Hashtbaran) – برنز جوانان جهان
ژاپن - 2017
-
امیرعلی میرزایی (Amir Ali Mirzaei) – برنز جوانان جهان
-
دنیز هشتبران – مهشاد عوضزاده – طلای دوبل دختران
-
دنیز هشتبران – طلای انفرادی
-
تیم ملی جوانان ایران – نقره مجموع تیمی جهان
-
رومانی 2019
-
مهرداد سیفی (Mehrdad Seyfi)؛ یکی از برجستهترین دارتبازان ایران و نایبقهرمان جوانان جهان
-
اینها تنها افتخارات رسمی دارت ایران هستند—مدارکی که در آرشیوهای جهانی و اسناد رسمی مسابقات ثبت شدهاند.
اما امروز… ادعاهای ساختگی جای تلاش واقعی را گرفته است
در سالهای اخیر برخی افراد بدون سابقه جهانی و بدون کسب هیچ مدال رسمی، با عنوانسازیهای جعلی و پیوستگی به جریانهای حاکمیتی سعی دارند خود را «قهرمان جهان» معرفی کنند.
این رفتارها نهتنها بیاعتبار است، بلکه به تلاش قهرمانان واقعی کشور لطمه میزند و تاریخ دارت ایران را مخدوش میکند.
مسیر رشد ایران مسدود شده، نه به دلیل کمبود استعداد؛ بلکه به دلیل کمبود مدیریت
ایران استعدادهای بزرگی داشته و دارد، اما ادامه نیافتن برنامهریزیهای اصولی گذشته و رها شدن ساختار آموزشی و مسابقاتی، باعث شده فاصله ایران با کشورهای پیشرو روزبهروز بیشتر شود.
راه بازگشت روشن است
برای احیای جایگاه ایران در دارت جهانی، لازم است کشور دوباره به اصول دوران طلایی بازگردد:
-
شفافیت در سابقه قهرمانان
-
مقابله با جعل عنوان و ادعاهای غیرواقعی
-
حمایت واقعی از نسل جدید
-
بازسازی ساختار مدیریتی
-
تدوین نقشه راه حرفهای و بلندمدت
دارت ایران در گذشته نشان داده که قابلیت جهانی شدن را دارد؛
اما این مسیر تنها زمانی دوباره زنده میشود که صداقت، برنامهریزی و شایستهسالاری جایگزین نمایش و عنوانسازی شود.