حضور افراد دارای معلولیت در جامعه را درک کنیم/دست نوشته ای از فاطمه حسین پور
آدمها برای عوض کردن لباس ورزشیشون، همیشه از توالت معلولین که بزرگتره استفاده میکنند.
دست نوشته ای از فاطمه حسین پور
رادیو نشاط استرالیا- داشتم پست مهنازو که به مناسبت روز جهانی افراد دارای معلولیت نوشته بود میخوندم، نوشته بود کاش افراد جامعه میتونستن همیشه به نیازهای افراد دارای معلولیت فکر کنن و در حد خودشون دنیارو جای بهتری برای این افراد کنند.
، دیدم واقعا چقدر حرفش درسته، چقدر اطلاعات بقیه افراد جامعه از نیازهای افراد دارای معلولیت کمه و این جای تعجب نداره، چون معمولا ساختار شهری توسط کسایی ساخته میشه که در راس قدرتند و هیچ وقت هیچ فرد دارای معلولیتی، در راس قدرت نبوده.
کتاب زنان نامریی که بخونی متوجه میشی که حتی چقدر ساختار شهرها، مردونه است و بررسی که کنی میبینی تو این ساختار حتی هیچ توجهی به نیازهای زنان نشده. از معماری ساختمانهای شرکتها بگیر تا وسایل حمل و نقل عمومی و ساختارهای اجتماعی دیگه.
حالا فکر کنید وقتی داده ها برای نیازهای نصف جمعیت جهان انقدر کمه، چه تصوری میشه از درک جامعه از نیازهای افراد دارای معلولیت کرد، مثلا یه جایی مثل لندن که باید به نیازهای افراد دارای معلولیت طبق قانون توجه بشه، باز میبینی که درک اجتماعی از نیازهای این افراد اصلا وجود نداره.
مثلا تو محل کارم، ادمها برای عوض کردن لباس ورزشیشون، همیشه از توالت معلولین که بزرگتره استفاده میکنن و هیچ درکی ندارن که چقدر مهمه برای افراد دارای معلولیت که به موقع از دستشویی استفاده کنن، یا میز غذاخوری که هیچ جای خالی برای ویلچر نداره، اوایل پشت میزم غذا میخوردم، اما بعدا با اینکه برام سخت بود، تصمیم گرفتم که غذا رو ببرم پشت میز و ازشون بخوام صندلی جابجا کنن تا بفهمن من هم عضوی از شرکت هستم و باید برای وجود من هم پشت میز فکری کنن.
چند سال پیش که پیدا کردن کار با معلولیت برام سخت بود، به نماینده مجلس نامه نوشتم و ازش پرسیدم چرا شرکتها نباید طبق قانون درصدی برای استخدام معلولین داشته باشن و گفت این قانون تا سال نود و هشت بود، تا اینکه هیچ شرکتی نتونست این درصدو پر کنه (یعنی درصد افراد دارای معلولیتی که برای کار تقاضا میدادن، خیلی کمتر از این دو درصد بود) و این قانون ملغی شد، نمیدونم شاید تنها راه به وجود آمدن درک اجتماعی حضور افراد دارای معلولیت تو جامعه باشه اما از طرفی حضور افراد دارای معلولیت بدون خدمات اجتماعی مناسب با نیازهای اونا ممکن نیست.
يکي از حادثه هاي تلخ ژيمناستيک در روز 27 بهمن ماه سال 1380 ساعت 7 بعدازظهر در سالن ژيمناستيک آموزشگاه هاي شهرستان کرج که درآن زمان جزو استان تهران بود رخ داد.
فاطمه حسين پور، ژيمناست کار عضو تيم ملي «ب» ايران در آن زمان 14 سال داشت و از چهارسالگي در اين رشته فعاليت مي کرد، اما يک فرود از روي خرک بر تشک هايي نامناسب و غير استاندارد باعث شد تا او براي هميشه بر روي ويلچر بنشيند.
فاطمه برای ادامه تحصیل به انگلستان سفر کرد و مدرک کارشناسی در رشته رباتیک(هوش مصنوعی) را اخذ نمود و هم اکنون مشغول به کار بوده و در لندن زندگی می کند.
-------
هشدارها درخصوص بیماری کووید-19 را جدی بگیرید
استفاده از ماسک به اندازهٔ فاصله‌گیری اجتماعی یا حتی خیلی بیشتر از آن مؤثر است.
اگردر استرالیا هستید واحساس میکنید به کروناویروس مبتلا شده اید با پزشک خانوادگی خود تماس گرفته و یا با شماره تلفن ملی خط ویژه اطلاعات سلامتی کروناویروس به شماره 1800020080 ارتباط برقرار کنید.
اگر در تنفس با مشکل روبرو می شوید و یا در شرایط اورژانس قرار گرفته اید می توانید با شماره 000 ارتباط برقرار کنید.
دانلود اپ کووید سیف (COVIDSafe)
دریافت جدیدترین اخبار و اطلاعات در مورد تصمیمات کروناویروس در استرالیا توسط رادیو نشاط
خبرهای بیشتر را در کانال تلگرام رادیو نشاط دنبال کنید
رادیو نشاط استرالیا را در اینستاگرام دنبال کنید
توجه:برای مشاهده سریع جدیدترین خبرها،برنامه ها و دایرکتوری مشاغل استرالیا ،بهتراست اپلیکیشن radio neshat را نصب کنید
