با وجود کاهش نرخ ارتکاب جرایم در استرالیا، جمعیت زندان های این کشور همچنان در حال افزایش است
یک گزارش جدید حاکی از این است که جمعیت زندان های استرالیا در مقایسه با سال 1985 در حدود 130 درصد افزایش داشته است و تعداد مردمان بومی که در زندان بسر می برند بیش از دو برابر شده است.
رادیو نشاط - به گزارش sbsفارسی، تعداد بزرگسالان استرالیایی که سر از زندان در می آورند در حال افزایش است و این در حالی است که نرخ ارتکاب جرایم در این کشور مدام در حال کاهش بوده است.
این بخشی از گزارشی است که توسط اندرو لی (Andrew Leigh) اقتصاددان و نماینده حزب کارگر در پارلمان استرالیا تهیه شده است.
وی می گوید با وجودی که نرخ ارتکاب جرایم در استرالیا بین سال ها 1985 و 2018 در حدود 38 درصد کاهش داشته است، نرخ زندانی شدن بزرگسالان استرالیایی 130 درصد افزایش داشته است و رکورد جدیدی شکسته است.
آقای لی می گوید: "نرخ حبس در استرالیا در حال حاضر 221 نفر در هر 100 هزار بزرگسال است و این بالاترین نرخ از سال 1899 است. بنابر این هیچ گاه در تاریخ استرالیا ما چنین سهم بالایی از جمعیت را در زندان حبس نکرده ایم."
آقای لی می گوید این افزایش نرخ زندانیان می تواند به چند عامل اصلی نسبت داده شود.
وی می گوید: "پلیس اتهامات بیشتری را علیه افراد مطرح می کند، دادگاه ها حکم های حبس بیشتری صادر می کنند و به نظر می رسد این مجازات های حبس طولانی تر شده اند و تعداد افرادی که در پشت میله های زندان منتظر زمان برگزاری دادگاه هستند نیز در مقایسه با قبل افزایش داشته است. همه این عوامل روی هم می تواند بخش مهمی از این افزایش نرخ حبس در استرالیا را توضیح دهد."
وی می گوید نرخ حبس بین بزرگسالان استرالیایی از سال 1990 تا سال 2018 بیش از دو برابر شده است.
آقای لی می گوید: "ما باید درک کنیم که برای بومیان استرالیا فقط این یک واقعیت نیست که 2.5 درصد از بزرگسالان بومی اکنون در پشت میله های زندان هستند، بلکه زندان به بخشی از تجربه ای رایج و روزمره برای بسیاری از بومی های استرالیا تبدیل شده است. حدود یک چهارم از مردان بومی که در دهه 1970 متولد شده اند تا وقتی که به 30 سالگی می رسند حبس در زندان را تجربه می کنند."
رادنی دیلون (Rodney Dillon) مشاور مرکز حقوق بومیان سازمان عفو بین الملل می گوید این آمار و ارقام عادی شده است.
وی می گوید: "مدت طولانی است که این آمار و ارقام بالا بوده است و تقریبا عادی به نظر می رسد، در حالی که نباید این طور باشد. ما واقعا باید در پی این باشیم که چرا این آمار و ارقام بالاست و در پی استفاده از برنامه های جایگزین باشیم چون بسیاری از این افراد نباید در زندان باشند. بسیاری از این افراد به خاطر جرایم کوچک به زندان افتاده اند و ما باید به دنبال پیدا کردن راه هایی برای تغییر این وضعیت باشیم تا این آمار و ارقام را کاهش دهیم."
رائول باسی (Raul Bassi) دبیر انجمن عدالت اجتماعی بومیان نیز با این موضوع موافق است.
وی می گوید: "چهل درصد از زندانیان در سراسر استرالیا را بومیان تشکیل می دهند. در مقایسه با جمعیتی که دارند، شاید بتواند گفت آنها زندانی ترین جمعیت سراسر جهان هستند. این بیشتر از نرخ حبس آمریکایی های افریقایی تبار در آمریکاست."
رادنی دیلون می گوید حبس بومیان فقط فردی که به زندان می افتد را تحت تاثیر قرار نمی دهد بلکه می تواند کل خانواده را متزلزل کند و باعث ایجاد چندین نسل از ارتکاب به جرم شود.
وی می گوید :"وقتی افراد به زندان می افتند و بر می گردند اوضاع دیگر هیچوقت مثل سابق نیست. وقتی ارتباط خانوادگی را می شکنید و برخی افراد به دلیل ارتکاب جرایم کوچک به زندان می روند خانواده هم دیگر خانواده سابق نیست و تمام زندگی شما تغییر می کند. برای مردمان بومی در شرایط عادی هم پیدا کردن کار سخت است چه برسد به این که دارای سوء پیشینه باشند و این می تواند استانداردهای زندگی خانواده را تغییر دهد."
بیش از 50 درصد از افراد، پس از آزادی از زندان دچار بی خانمانی می شوند.
این واقعیتی است که برای میندی سوتیری (Mindy Sotiri) از مرکز احیا اجتماعی بسیار آشناست.
این مرکز بزرگترین مرکز ایالت نیوساوت ولز است که از افرادی که از زندان آزاد می شوند و خانواده های آنها حمایت می کند.
خانم سوتیری می گوید طبق تجربه ای که دارد، بی خانمانی بزرگترین چالشی است که افرادی که تازه از زندان آزاد می شوند با آن روبرو هستند.
وی می گوید: "صد درصد افرادی که با آنها کار می کنیم کسانی هستند که پس از آزاد شدن از زندان دچار بی خانمانی شده اند و من فکر می کنم وقتی چالش های متعددی که با آنها روبرو می شوند را بررسی کنیم، از جمله ساختن یک زندگی جدید، این برای آنها خیلی سخت است اگر یک جای مطمئن نداشته باشند. وقتی مجبور باشید در شرایط بی خانمانی همه چیز را از نو شروع کنید، دقیقا مثل این است که همه چیز بر علیه شماست، حتی قبل از این که این شانس را داشته باشید تا برای رفع مشکلاتی که پیش رو دارید تلاش کنید."
بیش از نیمی از افرادی که به زندان می افتند در دو سال پس از آزاد شدن از زندان دوباره مرتکب جرم می شوند و دوباره به زندان می افتند.
خانم سوتیری می گوید معمولا این افراد دوباره مرتکب جرم می شوند چون در دنیای بیرون از زندان احساس انزوا می کنند.
وی می گوید: "با وجود این که هیچ کسی واقعا دوست ندارد که به زندان بیفتد و از زندان خوشش نمی آید، ولی این افراد خیلی با محیط زندان آشنا می شوند و در محیط آن احساس راحتی می کنند و شروع زندگی در خارج از زندان و جامعه می تواند برای آنها خیلی سخت باشد و باعث شود آنها احساس انزوا کنند."
اندرو لی می گوید ارتباط واضحی بین نداشتن تحصیلات کافی و ارتکاب مجدد جرم وجود دارد.
وی می گوید زندان های استرالیا باید جدی تر تلاش کنند تا آموزش های لازم را به زندانیان ارائه کنند تا پس از آزادی از زندان بتوانند زندگی خود را تغییر دهند.
آقای اندرو می گوید: "فقط 17 درصد از زندانیان در طول حبس خود یک دوره آموزشی رسمی را طی می کنند. بنابراین، این خطر وجود دارد که زندان به عنوان یک مرکز TAFE و یا دانشگاه عمل نمی کند بلکه مانند دانشگاهی برای آموزش جرایم است که در آن زندانیان از اقتصاد رسمی دور می شوند و به ارتکاب جرم روی می آورند و به همین دلیل وقتی آزاد می شوند دوباره در همان شرایط قرار می گیرند."
خانم سوتیری نیز می گوید در سیستم قضایی استرالیا باید خدمات بیشتری به زندانیان ارائه شود تا به آنها کمک کند پس از آزادی از زندان زندگی جدیدی را شروع کنند.
وی می گوید: "اگر واقعا در تلاش برای جلوگیری از بازگشت این افراد به شرایط قبل و گرفتار شدن در چرخه حبس، آزادی، بی خانمانی و ارتکاب دوباره جرم جدی هستیم باید به دقت روی نحوه توزیع منابع خود متمرکز شویم و ببینیم چه طور می توانیم در دراز مدت پول خود را بهتر هزینه کنیم."
برداشت از