نخست‌ وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون

نخست‌ وزیران استرالیا ، از ابتدا تا کنون - بیست و پنجمین (25) نخست وزیر استرالیا - جان هوارد (John Howard)

توسط مدیر

تاریخ ارسال: Wednesday, 8 January 2020

بیست و پنجمین(25) نخست وزیر استرالیا - جان هوارد (John Howard) - متولد 1939 ، دوره تصدی نخست‌وزیری : 11 مارس 1966 تا 3 دسامبر 2007

تهیه‌ی خبر وترجمه : آروین خادم‌ صمیمی

رادیو نشاط استرالیا - تاریخ همیشه در میان مطالبی قرار دارد که خواندن و دانستن آن می‌تواند جذاب و شنیدنی باشد. بر همین اساس همکاران مان در بخش تحریریه رادیو نشاط ، اقدام به معرفی و آشنایی همراه با بیوگرافی نخست وزیران استرالیا از ابتدا تا کنون نموده اند.
استرالیا از سال 1901 تاکنون 30 نخست وزیر را به خود دیده است. که "ادموند بارتون" نخستین و " اسکات موریسون

" آخرین آنها تاکنون (2019) بوده است.

قابل ذکر است که در آگوست سال 2018

حزب لیبرال استرالیا در یک اختلاف درون حزبی ، "مالکوم ترنبول" را از رهبری حزب و نخست وزیری این کشور برکنار کرد و "اسکات موریسون" بعنوان رهبر جدید این حزب انتخاب و بعنوان نخست وزیر استرالیا معرفی شد. پس از آن در تاریخ 18 می 2019 اسکات موریسون رهبر حزب لیبرال با کسب اکثریت آرا در انتخابات فدرال مجددا" نخست وزیر استرالیا باقی ماند.

جان هوارد مدت زمانی طولانی را برای رسیدن به این سمت صبر کرد. وقتی او نخست‌وزیر شد بیست‌ودو سال سابقه خدمت در پارلمان را داشت. وی از نظر مدت نخست‌وزیری در تاریخ استرالیا دوم است و در قانون کنترل سلاح و اصلاحات مهم در حوزه‌ی روابط صنعتی و مالیات را در کارنامه دارد. پس از یازده سال نخست‌وزیری جان هوارد دومین نخست‌وزیری است که در حین خدمت کرسی خود در خانه‌ی نمایندگان را از دست داد.

Portrait of a man

John Howard. National Library of Australia, nla.obj-144183479

جان وینستون هوارد در بیست‌وششم جولای 1939 در منطقه‌ی ارل‌وود سیدنی متولد و در منطقه‌ی صنعتی جنوب‌غربی سیدنی بزرگ شد. او در مقطع ابتدایی به مدرسه‌ی دولتی و در مقطع دبیرستان به مدرسه‌ی پسرانه‌ی کانتربری رفت. پدرش مالک یک گاراژ و یک کارآفرین، بر اهمیت کسب و کارهای کوچک در نگاه پسرش و نیز دیدگاه‌های سیاسی و اقتصادی نوظهور وی تاثیر گذاشت.

هوارد در سال 1961 در رشته‌ی حقوق از دانش‌گاه سیدنی فارغ‌التحصیل شد و برای مدت دوازده سال به‌عنوان وکیل خدمت کرد. او خیلی زود به‌عنوان یک عضو متعهد عمیقا در حزب لیبرال فعال شد و در سال 1963 عضو هیئت اجرایی حزبب لیبرال در ایالت نیوساوت‌ولز شد. در فاصله سال‌های 1972 تا 1974 معاون رهبر حزب لیبرال در ایالت بود.

در انتخابات عمومی هجدهم ماه مه سال 1974 با انتخاب به عنوان نماینده حزب لیبرال از کرسی بنلانگ وارد خانه‌‌ی نمایندگان شد. هوارد با روی کار آمدن دولت ائتلافی مالکوم فریزر در دسامبر 1975 برای نخستین بار وزیر تجارت و حقوق مصرف‌کنندگان شد و این سمت را تا سال 1977 حفظ کرد. از ماه مه تا دسامبر 1977 او وزیر کمکی نخست‌وزیر و از ماه جولای وزیر مذاکرات تجاری ویژه بود. در نوامبر همان سال، یک ماه پیش از انتخابات فدرال بعدی، خزانه‌دار شد. او این سمت را برای مدت پنج سال، تا پنجم مارس 1983 که دولت فریزر در انتخابات به دولت حزب کارگر باب هاوک باخت، حفظ کرد.

هوارد در طول سیزده سال روی کار بودن دولت حزب کارگر، نقش‌های کلیدی مختلفی را به‌عنوان وزیر سایه عهده‌دار بود. او خزانه‎دار سایه و معاون رهبر حزب لیبرال (از 1983 تا 1985)، قبل از جای‌گزینی اندرو پیکاک به‌عنوان رهبر اپوزیسیون در پنجم سپتامبر 1985، بود. تغییر در رهبری و ادامه‌ی رقابت هوارد و پیکاک، باعث صعود جدید هواداران فلسفه‌ی "اقتصاد عقلانی" یا "خشک" در حزب لیبرال نسبت به هواداران اقتصاد "مرطوب" و عدالت اجتماعی شد.

رهبری هوارد بر ائتلاف حزب لیبرال و کانتری منجر به شکست در انتخابات فدرال بعدی در جولای 1987 شد. انتظارات ائتلافیون برای پیروزی بر حزب کارگر با باخت رهبر حزب ملی کوئینزلند، یوهانس بلک پترسون در ورود به پارلمان فدرال، به‌شدت تخریب شد. هوارد حدود دو سال دیگر رهبر اپوزیسیون باقی ماند اما رقابت هوارد و پیکاک کم‌رنگ شد اما در ماه مه 1989 که پیکاک موفق شد آرای کافی برای رهبری حزب لیبرال را دوباره به‌دست آورد این رقابت دوباره جان گرفت.

هوارد پنج سال بعد (1989-1995) را به خدمت در مجموعه‌ای از سمت‌های وزیر سایه و سمت‌های اپوزیسیون پرداخت: وزیر سایه صنعت، تکنولوژی و ارتباطات، وزیر سایه کمکی رهبر در خدمات عمومی، رئیس گروه اصلاحات بازار کارگر و نیروی انسانی، وزیر سایه ارتباطات صنعتی و مدیر تجارت اپوزیسیون.

Photo taken from behind Prime Minister Howard who is wearing a bullet-proof vest under his jacket. Facing Howard is a crowd, some of whom are holding placards.

Prime Minister Howard facing gun-owners at a pro-gun rally in the Victorian town of Sale in 1996. Ray Strange / Newspix

در پی استعفای الکساندر دونر رهبر اپوزیسیون در ژانویه 1995 و هم‌زمان با آشفتگی حزب کارگر، هوارد موفق شد برای دومین بار رهبری حزب را به‌دست آورد. هوارد کمی بیش از یک‌سال بعد و قبل از انتخابات فدرال بعدی، به‌شد رهبر حزب کارگر، پاول کیتینگ، نخست‌وزیر را به دلیل گزارشات ضعیف در حوزه‌ی مدیریت اقتصادی مورد حمله قرار داد. با هدایت او ائتلاف اپوزیسیون کمپین‌هایی بر علیه افزایش بدهی‌های کشور به راه انداخت. در انتخابات فدرال دوم مارس 1996 ائتلاف حزب لیبرال و ملی با رهبری هوارد موفق شد با اکثریت چشم‌گیر در خانه‌ی نمایندگان پیروز شود.

پس از تحویل دولت از حزب کارگر و نقطه‌ی تاریک بدهی مالی دولت، هوارد قول داد تا در عرض سه سال هزینه‌های دولت را هشت میلیارد دلار کاهش دهد و این قول در راستای سیاست‌های اقتصادی دولتش بود. تنها سه هفته پس از تشکیل دولت هوارد، یک مرد مسلح سی‌وپنج نفر را در بندر آرتور تاسمانی به قتل رساند. این فاجعه باعث شد تا دولت تصمیمی بگیرد دسترسی اشخاص حقوقی به اسلحه را محدود کند و اسلحه‌های فعلی افراد را از آن‌ها بخرد. هم‌چنین دولت فدرال هوارد هم‌راستا با دولت‌های ایل=التی و نواحی برای تصویب قانون هامهنگ کنترل سلاح هم‌کاری کرد.

هوارد موفق شد در انتخابات عمومی سوم اکتبر 1998، دهم نوامبر 2001 و نهم نوامبر 2004 را پیروز شود.بعد از سال 2004 حزب‌های دولتی موفق شدند برای نخستین بار پس از سال 1981 اکثریت سنا را به‌دست آورند. هوارد در طول دوران نخست‌وزیری‌اش سیاست‌های دولتی بسیاری را به‌کار بست که از جمله مهم‌ترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

اصلاح سیستم مالیاتی با ایجاد مالیات بر مصرف، کالا و خدمات که به جی‌ اس تی معروف است. دولت پیش‌نهاد قانون مالیات جدید را پیش از انتخابات 1998 ارائه کرد که این پیش‌نهاد توسط دموکرات‌ها حمایت و موفق شد تائیدیه سنا را در سال 1999 بگیرد.
تخصیص بودجه برای حفاظت از محیط‌زیست با خصوصی‌سازی بخشی از مالکیت شرکت مخابراتی تلسترا. یک‌سوم این شرکت در سال 1996 واگزار شد و در سال 1998 دولت برای فروش کامل تلسترا هدف‌گذاری کرد اما درنهایت سنا در ماه ژوئن سال 1999 با فروش 49.9 درصدی تلسترا موافقت کرد.
در سال‌های نخستین دولت هوارد، سیاست‌های مهاجرپذیری استرالیا تحت تاثیر ورود پناه‌جویان با قایق قرار گرفت که دلیل آن خشونت در مالزی و اندونزی، ادامه‌ی جنگ در بالکانز، سقوط حکومت کمونیست یوگوسلاوی، رای به استقلال در تیمور شرقی و مشکلات ایرلند شمالی بود.
در پی حمله‌ی تروریستی یازدههم سپتامبر سال 2001 در آمریکا و بمب‌گذاری در یک کلاب در بالی اندونزی در سال 2002، دولت بر افزایش امنیت منطقه‌ای و محلی تلاش متمرکز شد و بودجه‌ی مربوط به آژانس‌های امنیتی، امنیت هوایی، دریایی، مرزها و اقدامات ضدتروریستی منطقه‌ای را افزایش داد.
انحلال کمیسیون بومیان و جزیره‌نشینان استرالیا در سال 2004 و انتقال برنامه‌های آن‌ها به موسسات اصلی. در سال 2005 توافق‌نامه‌های مسئولیت مشترکی ارائه شد که طی آن جوامع بومیان تغییرات مورد نظرشان را در ازای دریافت بودجه از دولت اعمال می‌کردند.
در سال 2004 مذاکرات تفاهم تجارت آزاد با ایالات متحده انجام شد و در پی آن تفاهم‌نامه‌های اقتصادی نزدیکی با کشورهای آسیا اقیانوسیه تنظیم شد. هم‌چنین تعهد استرالیا به همسایگان منطقه‌ای منجر به تخصیص کمک‌های بسیار نظامی و پلیسی به کشور تیمور شرقی، جزایر سولمون و تونگا، و ادامه‌ی کمک به پاپوآ گینه‌ی نو شد.
تغییرات صنعتی در سال 2006 منجر به ایجاد سیستم کاری جدید شد که در آن تغییرات اساسی درخصوص قوانین اخراج ناعادلانه ایجاد شد و کمیسیون پرداخت عادلانه استرالیا تشکیل شد.

تاسیس کمیسیون ملی آب در سال 2006 و تصویب طرح ملی امنیت آب در پی خشک‌سالی شدید و طولانی‌مدت در سال 2007. فشار برای امضای قرارداد کیوتو و هدف‌گذاری برای کاهش تولید گازهای گل‌خانه‌ای با مقاومت در دولت مواجه شد اما درنهایت منجر به تخصیص بودجه‌ی تحقیقاتی در حوزه‌ی انرژی‌های تجدیدپذیر با هدف افزایش آگاهی در حوزه‌ی تغییرات اقلیمی شد.

در انتخابات عمومی بیست‌وچهارم نوامبر سال 2007 دولت ائتلاف ملی و لیبرال هوارد در مقابل دولت حزب کارگر کوین راد شکست خورد. هوارد بعد از رابرت منزیس طولانی‌ترین دوره‌ی خدمت نخست‌وزیری را در کارنامه دارد.

آرشیو...نخست وزیران استرالیا از ابتدا تا کنون

اولین نخست وزیر استرالیا - ادموند (تونی) بارتون ( Edmund Barton )

دومین نخست وزیر استرالیا - آلفرد دیکین ( Alfred Deakin )

سومین نخست وزیر استرالیا - کریس واتسون ( Chris Watson )

چهارمین نخست وزیر استرالیا - جورج رِید ( George Reid )

پنجمین نخست وزیر استرالیا - اندرو فیشر ( Andrew Fisher )

ششمین نخست وزیر استرالیا - جوزف کوک (Jozef Cook)

هفتمین نخست وزیر استرالیا - بیلی (ویلیام) هیوز (Billy Hughes)

هشتمین نخست وزیر استرالیا - استنلی بروس Stanley Bruce)

نهمین نخست وزیر استرالیا - جیمز اسکالین James Scullin

دهمین نخست وزیر استرالیا - جوزف لایِنس Josef Lyons

یازدهمین نخست وزیر استرالیا - اِرل پِیج Earle Page